Waarom

Ik weet niet of de titel voor dit stukje goed is gekozen maar het is het eerste dat me te binnenschiet....een paar maanden geleden begon ik enthousiast aan het schrijven voor mijn weblog....maar na de voorjaarsvakantie wil het niet meer vlotten....mijn gedachten zijn bij de blikken verf, stucwerk (alles beter dan de huidige pizzeria muren), de failliette parketvloer, binnenschilders, buitenschilders....er blijft weinig ruimte over voor woorden, mooie, lelijke, spannende en onverwachte....de chemie tussen mij en de pen bladdert af gelijk de verf op mijn voordeur en dat terwijl ik hunker naar het schrijven van een dikke roman...
Het webblog is mijn playground...om te oefenen voor het grote...het echte werk...maar net als die heimelijke verliefdheid is de gedachte hieraan mooier, spannender....
En al ontstaan de mooiste dingen vaak in slecht tijden of onder erbarmelijke omstandigheden (tevredenheid brengt nu eenmaal geen grote geesten voort)...ik dompel me liever onder in de dwaasheid van het dagelijks bestaan...en vestig mijn hoop op kind 1 die met klasgenootjes een tijdschrift maakt....de titel is nog niet bekend maar het wordt vast leuk!